W a r t o   w i e d z i e ć 

 
Lp
Parowóz
Skąd
Rok produkcji
Prędkość
1.
Pm36-2
Piękna Helena
Wolsztyn
1937
130km/h
2.
Pt47-65
Wolsztyn
1949
110km/h
3.
Ol49-59
Wolsztyn
1953
100km/h
4.
Ol49-7
Wolsztyn
1951
100km/h
5.
Ty2-953
Chabówka
1944
80km/h
6.
Ol12-7
Chabówka
1912
90km/h
7.
477.043
Czechy
1954
100km/h
8.
52 8177
Niemcy
1944
80km/h
9.
52 8079
Niemcy
1943
80km/h
10.
35 1019
Niemcy
1958
110km/h
11.
18 201
Niemcy
1939
przebudowany 1961
180km/h
w 1972 182,4 km/h

 
C i e k a w o s t k i 
Najstarszy parowóz to parowóz Ol12-7 zbudowany w 1912 roku. 
Najszybszy parowóz to 18 201 - prędkość konstrukcyjna 180km/h, w roku w 1972 podczas jazdy próbnej osiągnął prędkość 182,4 km/h. Parowóz 18 201 jest opalany nie węglem, a mazutem. Średnica kół napędnych wynosi 2,30m. 
Najkrótszy parowóz to Ol12-7 o długości 16.945 mm. 
Najdłuższy parowóz to 18 201 o długości 25,14 m. 
Najcięższy parowóz to 18 201 o masie służbowej 172,0t.
Najlżejszy  parowóz to Ol12-7 o masie parowozu próżnego ok 55,8 tony.

Wolsztyńskie zestawienie: największy, najszybszy, naj ... znajdziesz tutaj.

Najliczniejsza seria parowozów reprezentowana na tegorocznej paradzie to niemiecka seria BR52, tzw. Kriegslok = Lokomotywa wojenna. Reprezentują ją parowoz 52 8177, 52 8079 z Berlina oraz Ty2-953 z Chabówki . więcej

Parowozy "kuse", tendrzaki, nie mają tendra, a zapas wody i węgla znajduje się na samym parowozie. Mogą one jeździć w obu kierunkach z tą samą prędkością. Parowozy, które posiadają tender, wagon specjalnej konstrukcji do przewozu węgla i wody dla parowozu, mogą poruszać się jadąc tendrem na przodzie tylko z prędkością do 50km/h. Wolsztyńska obrotnica o średnicy 20,5 m. więcej

W polskich oznaczeniach parowozów litera O oznacza parowóz osobowy, T parowóz towarowy, P parowóz pospieszny. więcej

Parowóz pospieszny rozwijający duże prędkości (100km/h i więcej) ma koła o większej średnicy, niż parowóz towarowy. Parowóz towarowy ma jednak więcej osi napędnych (kół), aby móc ciągnąć ciężkie składy towarowe. 

Zapas wody 25m3 wystarcza do przejechania ok 100 - 150km, a 12 ton węgla wystarczy na 300 - 400km. Zapas wody w tendrze może się wahać od 7m3 (TKi3) do 32m3 (Pm36). Dla porównania do wanny wlewamy średnio 200 litrów. Obecnie czynne żurawie wodne znajdują sie tylko w Wolsztynie i Poznaniu. Podczas przejazdów specjalnych  z dala od Wolsztyna i Poznania wodę dla parowozu musi dowozić w cysternie straż pożarna. 

Sprawność maszyny parowej wynosi maks. 8%. Niezależnie od ilości przejechanych kilometrów każdy parowóz musi być poddany raz na 6 lat naprawie głównej. więcej

Wodę do tendra wlewa się za pomocą tzw. żurawia wodnego. Aby zapobiec osadzaniu się kamienia do wody dodaje się sodę kaustyczną, tak jak do pralki dodaje się środki zmiękczające wodę. więcej

W normalnej eksploatacji raz rozpalony ogień w palenisku parowozu utrzymywany jest przez 30 dni. Od momentu rozpalenia do uzyskania odpowiedniego ciśnienia pary umożliwiajacego jazdę parowozu, w zależności od jego wielkości, musi minąć nawet do 12 godzin. Po 30 dniach eksploatacji każdy parowóz musi być wygaszony celem wymycia kamienia kotłowego. 

Kiedy widzisz na stacji jadący parowóz ze świecącym się tylko jednym światłem z przodu i z tyłu nie oznacza to wcale, że przepaliła się żarówka. Zapalone tylko jedno światło sygnalizuje wykonywanie jazdy manewrowej. Wolsztyńska Parowozownia liczy sobie już 103 lata. więcej

Parowozowy "garaż" to tzw. szopa, hala wachlarzowa, mieszcząca 8 parowozów więcej

W Wolsztynie znajduje się ponad 30 parowozów. Pomimo swego wieku część z nich jest nadal sprawna. więcej

Wolsztyńska Parowozownia obsługuje jako jedyna w Europie planowe pociągi osobowe. Każdego dnia wolsztyński parowóz wyrusza w trasę Wolsztyn - Leszno - Wolsztyn Zbąszynek - Wolsztyn - Leszno. więcej
 
 
 

Opracował
Wojtek Lis
.
www.parowozy.com.pl