Najstarszy parowóz to Ol12-7 z 1912 roku. 
Najszybszy parowóz to 498.104 rozwijający prędkość 120km/h. 
Najkrótszy parowóz to TKt48-191 o długości 14.200mm. 
Najdłuższy parowóz to słowacki Albatros  498.104 ma długość 25.500mm. 
Najcięższy parowóz to słowacki Albatros  498.104 o wadze służbowej 203 ton z tendrem.
Najlżejszy  parowóz to TKt48-191 o masie parowozu próżnego 78,000 tony, a w stanie roboczym 98,000 tony

Wolsztyńskie zestawienie: największy, najszybszy, naj ... znajdziesz tutaj.
Parowozy "kuse", tendrzaki, nie mają tendra, a zapas wody i węgla znajduje się na samym parowozie. Mogą one jeździć w obu kierunkach z tą samą prędkością. Parowozy, które posiadają tender, wagon specjalnej konstrukcji do przewozu węgla i wody dla parowozu, mogą poruszać się jadąc tendrem na przodzie tylko z prędkością do 50km/h. Wolsztyńska obrotnica o średnicy 20,5 m. więcej

W polskich oznaczeniach parowozów litera O oznacza parowóz osobowy, T parowóz towarowy, P parowóz pospieszny. więcej

Parowóz pospieszny rozwijający duże prędkości (100km/h i więcej) ma koła o większej średnicy, niż parowóz towarowy. Parowóz towarowy ma jednak więcej osi napędnych (kół), aby móc ciągnąć ciężkie składy towarowe. 

Zapas wody 25m3 wystarcza do przejechania ok 100 - 150km, a 12 ton węgla wystarczy na 300 - 400km. Zapas wody w tendrze może się wahać od 7m3 (TKi3) do 32m3 (Pm36). Dla porównania do wanny wlewamy średnio 200 litrów. Obecnie czynne żurawie wodne znajdują sie tylko w Wolsztynie i Poznaniu. Podczas przejazdów specjalnych  z dala od Wolsztyna i Poznania wodę dla parowozu musi dowozić w cysternie straż pożarna. 

Sprawność maszyny parowej wynosi maks. 8%. Niezależnie od ilości przejechanych kilometrów każdy parowóz musi być poddany raz na 6 lat naprawie głównej. więcejWodę do tendra wlewa się za pomocą tzw. żurawia wodnego. Aby zapobiec osadzaniu się kamienia do wody dodaje się sodę kaustyczną, tak jak do pralki dodaje się środki zmiękczające wodę. więcej
W normalnej eksploatacji raz rozpalony ogień w palenisku parowozu utrzymywany jest przez 30 dni. Od momentu rozpalenia do uzyskania odpowiedniego ciśnienia pary umożliwiajacego jazdę parowozu, w zależności od jego wielkości, musi minąć nawet do 12 godzin. Po 30 dniach eksploatacji każdy parowóz musi być wygaszony celem wymycia kamienia kotłowego. 

Kiedy widzisz na stacji jadący parowóz ze świecącym się tylko jednym światłem z przodu i z tyłu nie oznacza to wcale, że przepaliła się żarówka. Zapalone tylko jedno światło sygnalizuje wykonywanie jazdy manewrowej. Wolsztyńska Parowozownia liczy sobie już 107 lat. więcej

Parowozowy "garaż" to tzw. szopa, hala wachlarzowa, mieszcząca 8 parowozów więcej

W Wolsztynie znajduje się ponad 30 parowozów. Pomimo swego wieku część z nich jest nadal sprawna. więcej